Test | Honor 4x. Phablet, który chciałbym mieć

Wyposażenie

Głośnik multimedialny

Telefon posiada głośnik monofoniczny zdolny emitować dźwięk o natężeniu dochodzącym do 81 dB zachowując przy tym odpowiednią czystość dźwięku. Jakość odtwarzanej muzyki zalicza się do dobrych — nie ma mowy o zbyt głębokich basach, ale słuchanie muzyki na głośniku należy do przyjemnych doświadczeń.

Wi-Fi oraz GPS

Przetestowałem moduły łączności — jednozakresowe Wi-Fi zgodne ze standardami 802.1a/b/g/n nie miało żadnych problemów ze stabilnością połączenia, aczkolwiek wnikliwszy test pokazał, że kiedy telefon znajduje się na innej kondygnacji niż router, połączenie z siecią bezprzewodową zostaje zerwane. Kiedy oba urządzenia znajdują się na tym samym piętrze nie ma problemów z dostępem do Internetu.

Moduł GPS bardzo szybko znajdował telefon (ok. 5 s), a przykładowo zapisana na mapie ścieżka jest mocno zbliżona do drogi, którą faktycznie przebyłem. Można zauważyć delikatne odchylenia od obranego przeze mnie kursu, które z pewnością wyeliminowałoby użycie A-GPS-u. Wciąż jednak jestem pozytywnie zaskoczony wynikiem testu.

Pamięć wbudowana, OTG, Miracast

Telefon otrzymał 8 GB pamięci wbudowanej, którą szybko zapełnimy, dlatego warto skorzystać z karty microSD. Honor 4X obsłuży karty o pojemności 128 GB, co sprawdziłem na redaKcyjnym Kingstonie 128 GB microSDXC Ultra Class10 UHS-1. Kiedy zapełnimy pamięć wewnętrzną, możemy ustawić nośnik zewnętrzny na jako domyślny — tam będą instalowane wszystkie aplikacje, dlatego nie musimy ręcznie przenosić poszczególnych aplikacji.

Telefon obsługuje akcesoria OTG — nośniki pamięci, w tym dysk twardy z i bez własnego zasilania, HUB-y (pasywny i aktywny) oraz myszkę. Model nie posiada natomiast funkcji strumieniowania obrazu za pomocą technologi Miracast.

Wydajność

Telefon działa w oparciu o układ HiSillicon Kirin 620 — chipset wyposażony w 8-rdzeniowy procesor Cortex-A53 taktowany zegarem 1,2 GHz, grafikę Mali-450MP4 i 2 GB RAM-u. 64-bitowy układ pozostaje analogicznym odpowiednikiem Snapdragona 615, który także dysponuje ośmioma rdzeniami, choć tutaj Qualcomm stosuje architekturę big.LITTLE. Wyniki testów syntetycznych, które znajdziecie poniżej poszerzyłem o Sony Xperię M4 Aqua bazującą na wspomnianym Snapdragonie.

Bliższe porównanie obu układów w kontekście not zdobytych w benchmarkach pokazuje, że oba układy zdobywają porównywalne noty w AnTuTu, natomiast Snapdragon radzi sobie lepiej w testach mierzących wydajność graficzną. W gruncie rzeczy jednak Honor 4X wyróżnia się wspaniałą kulturą pracy. Nie zauważyłem żadnych spowolnień w działaniu systemu, a aplikacje uruchamiały się bardzo szybko.

Sprawdziłem, jak telefon radzi sobie z najpopularniejszymi grami należącymi do kategorii najbardziej wymagających. Asphalt 8 uruchamia się na średnich detalach graficznych i w jego przypadku nie mam większych zastrzeżeń. Ilość FPS-ów nie jest przesadnie duża, ale pozwala na dobrą grywalność. Dead Trigger 2 wyłącza się w trakcie uruchamiania, a Mortal Kombat X zachowuje przyzwoitą płynność.

Choć niezbyt popularny, Kirin 620 przekonuje do siebie dobrą wydajnością podczas korzystania z najczęściej używanych aplikacji pokroju przeglądarki internetowej. Witryny są sprawnie renderowane i przewija się je z należytą płynnością. Tylko w kwestii odtwarzanych przez telefon plików filmowych można mieć małe zastrzeżenie. Nie udało się odtworzyć pliku Full HD o przepustowości 40 Mbps. Wideo 4K to już z kolei nie ta półka.

– mkv, 480p, xvid, 1mbps, he aac, napisy;
– mkv, 720p, h264, 600kbps, aac / mp3 dual audio;
– mp4, 720p, h264, 3mbps, aac;
– mkv, 720p, h264, 3mbps , vorbis, napisy;
– mp4, 720p, h264, 6mbps, ac3;
– mkv, 1080p, h264, 10mbps,;
– mkv, 1080p, h264, 40mbps
– mp4, 4K (3840×2160), h264, 34mbps (brak płynności);
– mp4, 4K (4096×1716), h264, aac, 35mbps (brak płynności).

Telefon nie ma problemu z podwyższoną temperaturą obudowy. Pod dużym obciążeniem procesor rozgrzewa się do maks. 49 st. C, a temperatura obudowy nie przekracza 36 st. C.

System i funkcjonalność

Honor 4X pracuje pod kontrolą systemu Android 4.4.2 rozbudowanego o nakładkę EMUI 3.0, która wprowadza wiele zmian do systemu pod kątem wyglądu. Dodatek modyfikuje praktycznie niemal każdy zakątek systemu — od prostego dialera po belkę powiadomień i skrótów. Pierwszy raz spotkałem się z nakładką podczas testowania Huaweia P8, i przyznaję, że nadal pozostaję wielkim fanem tej modyfikacji. Wygląda zarazem schludnie i elegancko, a przy tym nie obciąża zasobów systemowych.

Z dodatkowych funkcji należy wymienić dolną belkę skrótów wysuwaną po wyświetleniu ekranu blokady. Dzięki niej szybko włączymy kalkulator, latarkę i aparat fotograficzny. Nakładka pozwala także na zmianę stylu ekranu głównego na prosty, łatwiejszy w obsłudze dla mniej wprawnych użytkowników, sterowanie ruchem (odwrócenie wycisza dzwonek, potrząśnięcie zmieni układ ikon, zakrycie ekranu wyłączy go, a podwójne dotknięcie uruchomi).

Znajdziemy także kilka narzędzi dodatkowych: lupę, lusterko, aktualizator aplikacji, notatnik i menadżer telefonu pozwalający na przyspieszenie działania telefonu, zarządzanie transmisją danych z możliwością ustalenia, który program może korzystać z danych mobilnych i Wi-Fi.