Przez wiele lat żałowałem, że nie kupiłem tego smartfona. Miałbym to cacko do dziś

Dawno, dawno temu, kiedy z chińskich firm produkujących smartfony liczył się tylko Huawei, a nikt nie słyszał jeszcze o 5G, oprócz Samsunga istniał jeszcze inny koreański producent telefonów. To LG, który kilka lat temu porzucił segment mobilny, a szkoda, bo miał wiele ciekawych modeli. Jedną z jego największych legend jest LG V30, którego powinienem kupić lata temu.

Technologia idzie do przodu i niemal pod każdym względem stary sprzęt nie dorównuje nowemu. Niemal, bo widzę przynajmniej 2 obszary, w których zrobiliśmy wyraźny regres: solidności konstrukcji (elektronika i wszystko inne po gwarancji lubi się sypać) oraz audio. Stare wieże Technics, dawne głośniki gitarowe Marshalla, a także oryginalne fenderowskie Stratocastery i gibsonowskie Les Paule (rzecz jasna te Made in USA) mają w sobie „to coś”. To samo miał audiofilski LG V30, który był idealny do słuchania muzyki, ale nie tylko.

LG V30 – telefon dla audiofili

Sam uwielbiam słuchać muzyki na słuchawkach i nie narzekam na bezprzewodowe OPPO i Galaxy S23. Gdybym tylko przesiadł się na leciwego już LG V30, to zapewne zmieniłbym zdanie.

Co prawda byłem znacznie bliższy zakupu innego flagowca koreańskiego producenta, LG G6, ale ostatecznie wybór padł na pewnego Meizu, to jednak przez lata żałowałem, że nie dołożyłem do V30. W końcu był to telefon kompletny. Wszystko przez obecność czterokanałowego, 32-bitowego przetwornika cyfrowo-analogowy (DAC) ESS SABRE ES9218P. To właśnie DAC zapewniał w LG V30 (ale nie tylko w nim) fantastyczną jakość dźwięku, o czym możesz przeczytać w naszej dawnej recenzji LG V30.

Świetne podzespoły w chwili premiery

Smartfon zadebiutował na rynku przeszło 8 lat temu, dokładnie 31 lipca 2017 roku. Jak na ówczesnego pełnoprawnego flagowca klasy premium, miał nie tylko znakomite audio, ale też resztę „bebechów”. Napędzał go Snapdragon 835 wspierany przez 4 GB pamięci RAM, a do wyboru były wersje z 64 i 128 GB pamięci. Genialny był też ekran pOLED 6,0″ w QHD+ (ok. 537 ppi), który był pozbawiony notcha, a miał przyjemne dla oka (kwestia gustu) delikatne ramki z góry i dołu.

LG V30 miał też bardzo dobre podwójne aparaty. Główny obiektyw 13 MP miał jasną przysłonę f/1.6 oraz OIS, z kolei szerokokątny otrzymał większą rozdzielczość 16 MP. Cała obudowa spełniała certyfikat IP68, a chyba jedyna rzecz, jaka nieco raziła w chwili premiery (prócz ceny) to dość niewielka bateria Li-Po 3300 mAh, choć z ładowaniem indukcyjnym 10 W. Jak na muzycznego smartfona przystało, LG nie zapomniało o klasycznym gnieździe słuchawkowym 3,5 mm.

Czasami sobie myślę, czy gdybym kupił LG V30 lata temu, to jak długo bym z niego korzystał? Jeżeli nie uległby awarii, to podejrzewam, że ze względu na audio miałbym problem znaleźć godnego następcę. Trudno też byłoby mi się z nim rozstać również ze względu na śliczny i wygodny ekran QHD+.

Z perspektywy czasu żałuję, że nigdy nie kupiłem tego LG. Jak na ironię, wciąż istnieje taka możliwość, gdyż LG V30 jest oferowany na Amazonie za ponad 2600 zł. A czy Ty żałujesz jakiegoś smartfona, którego nigdy nie kupiłeś? Daj znać w komentarzu!