Nothing Phone 3 testowałem jako prywatny smartfon przez bity miesiąc. Chciałem poczekać na aktualizacje, dokładnie poszukać wad i wiem o nim wszystko. Naprawdę jest za drogi? W mojej długoterminowej recenzji poznasz odpowiedź.

Moją opinię po tygodniu o Nothing Phone 3 pewnie znasz. Nie chciałem się spieszyć, chciałem sprawdzić go dogłębnie, bo uważam, że najciekawszy telefon 2025 roku po prostu na to zasługuje. Teraz już wiem, jakie ma ograniczenia, wady i zalety.

Dla porządku zaznaczę, że Nothing Phone 3 recenzowałem w wersji 16/512 GB, która w Polsce kosztuje obecnie 3649 złotych. Jest jeszcze słabszy wariant 12/256 GB, który z jakiegoś powodu w naszym kraju nie doczekał się podwyżki, i również kosztuje 3649 złotych.

Specyfikacja Nothing Phone 3

• Ekran: 6.67 cala AMOLED z odświeżaniem 120 Hz i  jasnością do 4500 nitów (wartość producenta).
• Procesor: Snapdragona 8s Gen 4.
• Pamięć i RAM: 16 GB RAM i 512 GB na dane (UFS 4.0).
• Aparat główny: 50 MP z PDAF i OIS.
• Szeroki kąt: 50 MP, 1/4.0″, pole widzenia 14°.
• Teleobiektyw: 50 MP z OIS.
• Bateria i ładowanie: 5150 mAh, 65W ładowanie po kablu, 15W bezprzewodowe.
• Długość aktualizacji: 5 aktualizacji Androida i 7 lat poprawek zabezpieczeń.

Nothing Phone 3 nie da się pomylić z żadnym innym telefonem

Najłatwiejszą częścią testów Nothing Phone 3 jest jego design. Mało jest smartfonów, które są jednocześnie zbudowane według przyjętych szeroko reguł sztuki i tak różne od całej konkurencji. Pokuszę się o stwierdzenie, że tego telefonu nie da się pomylić z żadnym innym.

Na prezentacji Carl Pei wskazywał podobieństwa do poprzednich generacji i rzeczywiście nie da się powiedzieć, że Nothing Phone 3 jest losowy. Z drugiej strony umiejscowienie obiektywów jest nietypowe, a teleobiektyw jest bardzo blisko bocznej krawędzi. No i jest też dodatkowy ekran oraz aktywujący go przycisk, dla którego w etui potrzebne jest dodatkowe wycięcie. Skoro przy etui jesteśmy, to przezroczyste znalazłem w pudełku.

Poza tym Nothing Phone 3 to dość typowy smartfon na modłę Apple, z płaskimi krawędziami bocznymi i bardzo, ale to bardzo wygodnie rozłożonymi przyciskami. Tych jest ponadprzeciętnie dużo, bo oprócz tego do aktywowania drugiego ekranu mamy też jeden do Essential Space. Czy nauczyłem się z niego korzystać? Absolutnie nie.

Na temat tego, czy Nothing Phone 3 jest flagowcem, Twitter prowadził wojnę. Ja oczywiście twierdzę, że nim jest, a nawet największy krytyk musi przyznać, że flagowa jest jakość wykonania. Solidność obudowy podkreśla tylko 218g wagi, a sam telefon ma 9mm. To dużo, bo nie brakuje konkurencji, która przy dużo większej baterii waży i mierzy mniej.

Ekran jest dobry, ale to nie LTPO

Na froncie Nothing Phone 3 znajdziemy ekran AMOLED z odświeżaniem 120 Hz. Generalnie to dobry panel, do którego nie można mieć zbyt wielu zastrzeżeń. I o ile wielu zarzutów względem tego smartfona i „niebycia” flagowcem nie rozumiem, tak braku LTPO nie rozumiem jeszcze bardziej. To była jedna z wyróżniających cech poprzednika i nie mieści mi się w głowie, dlaczego akurat z tego elementu postanowiono zrezygnować.

W codziennym użytkowaniu oznacza to, że wyświetlacz nie jest w stanie zejść do 1 Hz przy statycznych scenach. Szkoda, bo dzięki temu dałoby się oszczędzać baterię, a to zawsze wartość dodana. Do tego minimalna wartość to 60 Hz, podczas gdy sporo konkurentów (na przykład Xiaomi) przy LTPS potrafi zejść do 30 Hz. Niestety stwierdzam też, że większość gier nie jest w stanie obsłużyć 120 Hz.

Na plus trzeba na pewno zaliczyć jasność maksymalną, która w automacie potrafi dojść do nawet 1500 nitów. Nawet w manualnym trybie nie miałem żadnych problemów z czytelnością, co przy ostatnim słońcu trzeba traktować jako pozytyw. Dzięki kapitalnej rozdzielczości 1260 na 2800 pikseli obraz jest ostry jak żyleta.

Na koniec tej sekcji zostaje nam jak zwykle czytnik linii papilarnych. Ten jest optyczny, a nie ultradźwiękowy, ale mimo tego działa bezproblemowo. Przez bity miesiąc nie pamiętam jednej sytuacji, podczas której musiałbym ponownie przyłożyć palec do skanera.

Wibracje, głośniki oraz dodatkowy ekran

Żadna moja recenzja nie ma prawa obejść się bez akapitu o wibracjach. Nothing Phone 3 nieco mnie tutaj rozczarował. Nie to, że haptyka jest zła – po prostu jest podobna do tej z Nothing Phone 3a, co przy znacznie większej wadze robi kiepskie wrażenie. Oczekiwałem czegoś na poziomie iPhone’a lub Xiaomi, dostałem poziom Samsunga i OnePlusa.

Dalej mamy dodatkowy ekran. Ponieważ SDK do niego zostało już wypuszczone dla społeczności, spodziewam się setek pomysłów na zagospodarowanie. Osobiście używam go do informowania o powiadomieniach i sprawdzania godziny. Ktoś powie, że do tego służy smartwatch. Owszem – ale nie każdy nosi go bez przerwy, na przykład nie ja.

Na drugim końcu skali rozczarowań są głośniki stereo, które dla odmiany są bardzo dobre. Dodatkowy grill na górnej krawędzi pozwala na lepsze rozchodzenie się dźwięku. Nie mówię, że z Nothing Phone 3 da się rozkręcić imprezę, ale jakość jest naprawdę niezła. Da się nawet usłyszeć basy, a same głośniki są dość głośne.

Wydajność Nothing Phone 3, czyli masa hałasu o nic

Kolejnym powodem wspomnianego wcześniej pożaru na Twitterze obok designu jest procesor. Snapdragona 8s Gen 4 dobrze znam z POCO F7 i oczekiwałem, że i tutaj będzie dość gorąco. Wygląda jednak na to, że Nothing dobrze poradził sobie z układem chłodzenia. Po 15 minutach w benchmarku stracił tylko 13% wydajności, co we flagowcu jest świetnym wynikiem.

W sieci znalazłem sporo doniesień o koszmarnym przegrzewaniu i jestem zmuszony je zdementować. Założę się, że dotyczyły testów zrobionych przed aktualizacją na debiut w sklepach – powszechna praktyka. Donoszę, że telefon robi się co najwyżej ciepły, ale nigdy gorący.

Najważniejsze jest to, czy Nothing Phone 3 działa jak flagowiec. Odpowiedź jest bardzo prosta – tak. Przy 16 GB RAM i pamięci UFS 4.0 radzi sobie z każdym zadaniem, praktycznie nigdy nie przeładowuje aplikacji w pamięci i nie ma tu mowy o żadnych przycięciach. Moim zdaniem NothingOS to obecnie najlepsza obok ColorOS nakładka na Androida.

Na koniec tej sekcji jedynie wspomnę, że przed debiutem w sklepach i związaną z tym aktualizacja (15 lipca) Nothing Phone 3 nie pozwalał mi na płatności zbliżeniowe, zasłaniając się problemami z certyfikacją usług Play (którą naturalnie posiada). Piszę o tym tylko dlatego, że od razu po wyjęciu z pudełka po zakupie proponuję dokonać aktualizacji. Przy okazji – aktualizacji Androida dostaniesz 5, a przez 7 lat telefon będzie otrzymywać poprawki bezpieczeństwa.

Bateria jest dobra, ale konkurencja jest jeszcze lepsza

Nothing Phone 3 został wyposażony w baterię 5150 mAh i można go ładować z mocą 65W. Obie wartości są najlepsze w historii tego producenta, ale na tle podobnie wycenionej konkurencji wcale nie wypadają jakoś wspaniale. Taki OnePlus 13 na przykład, kosztując podobne 3699 złotych, posiada ogniwo 6000 mAh i można go ładować z mocą 100W po kabu i 50W bezprzewodowo.

W codziennym użytkowaniu Nothing Phone 3 ładowałem co półtora dnia, co jest wynikiem średnim. Przy takim samym scenariuszu Nothing Phone 3a wytrzymywał pełne dwa dni. 6-7 godzin SoT jest do uzyskania, ale nic ponadto. Jest więc po prostu dobrze, a wspomniany przeze mnie brak LTPO na pewno dołożył do tego swoją cegiełkę.

W pudełku nie znajdziesz ładowarki, a maksymalna obsługiwana moc ładowania to 65W. W moich testach uzyskałem maksymalnie 47W, a przy użyciu takiego adaptera telefon ładować się do pełna w dokładnie godzinę. Przypadkiem to dokładnie tyle samo, co Phone 3a z 50W ładowaniem.

Czy Nothing Phone 3 ma dobry aparat?

Wracamy do kontrowersyjnego tematu aparatów na tylnym panelu. Pomijając ich rozkład, specyfikacja zapowiadała bardzo dobre efekty. Mamy tu bowiem taki oto zestaw:

• Aparat główny 50 MP OmniVision OV50H, f/1.7, OIS.
• 50 MP teleobiektyw Samsung ISOCELL JN5, OIS.
• 50 MP szeroki kąt Samsung ISOCELL JN1.
• Aparat do selfie, też 50 MP i oparty na tym samym sensorze, co szeroki kąt.

Jak taki zestaw sprawuje się na co dzień (i w dzień)? Przy dobrym świetle nie ma się do czego przyczepić, ale przecież od flagowca nie oczekiwalibyśmy niczego innego. Wymuszenie 50 MP rozdzielczości w żaden widoczny sposób nie wpływa na ich jakość, nie ma to sensu – 12.5 MP sprawdza się równie dobrze.

Pochwalę portrety z głównego aparatu, zganię – ilość detali z teleobiektywu. To widać jednak dopiero na dużym ekranie, do wrzucenia na socjalki nadadzą się bez problemu. Najmniej podoba mi się szeroki kąt, który pomimo wysokiej rozdzielczości nie spełnia składanych przez nią obietnic.

Wracamy do głównej matrycy, ale tym razem w nocy. Zdjęcia są okej, a automatyczny tryb nocny daje sobie radę w każdych warunkach. 2-krotne zbliżenie to crop z głównej matrycy i też jest dobry. Przy 3-krotnym zoomie do gry wchodzi teleobiektyw, który radzi sobie w porządku, może zdjęcia określiłbym jedynie jako nieco zbyt ciemne. Szeroki kąt nie zaskoczył mnie wcale – jest po prostu znośny.

Podsumowując – Nothing Phone 3 ma dobry aparat, ale to raczej poziom Motoroli niż Oppo, vivo czy Xiaomi. W tej półce cenowej zdecydowanie da się kupić dużo lepsze telefony do zdjęć.

Czy warto kupić Nothing Phone 3?

O ile w przypadku poprzednich Nothingów moją odpowiedzią zawsze było entuzjastyczne „tak!”, to w przypadku Nothing Phone 3 muszę wziąć pod uwagę cenę. 3a czy 3a Pro są bezkonkurencyjnie wycenione i brylują w swojej półce. W przypadku flagowca niestety nie jestem tego taki pewien.

• Na początek mamy najbardziej oczywistego rywala, czyli OnePlusa 13. Ten oczywiście startował z dużo wyższej półki cenowej, ale teraz bez problemu kupisz go za 3699 złotych.
• Do tego pojawia się jeszcze POCO F7 Ultra, który oferuje mocniejszą specyfikację, lepszy aparat, mocniejszą baterię i szybsze ładowanie za 3100 złotych.
• Ponadto mamy jeszcze Google Pixela 9 Pro XL, który dominuje Nothinga aparatem i możliwościami AI, a kosztuje 3499 złotych.
• Na koniec wspomnę jeszcze o realme GT 7 Pro, który przy bardzo podobnym aparacie i nieporównywalnie lepsze baterii kosztuje 3200 złotych.

Moim zdaniem Nothing Phone 3 będzie bardzo szybko tanieć w promocjach. Spodziewam się, że już po wakacjach uda się kupić go poniżej 3000 złotych. I wtedy bez wahania nazwę go bardzo opłacalnym smartfonem na miarę poprzedników.

Czy zgodnie z moimi przedpremierowymi obietnicami nadal zamierzam korzystać z Nothing Phone 3 jako mojego prywatnego telefonu? Owszem, bo kocham go za to, że jest inny. Jego zakup mogę jednak polecić tylko bardzo specyficznemu użytkownikowi.