Nokia E90 – legenda przez duże „L”!

Telefon od momentu premiery był moim marzeniem.. Spełniłem je dopiero dwa lata później, telefon kupiłem od pani która bardzo o niego dbała, był cały ofoliowany, jak wyjęty z pudełka. Przez ponad trzy lata był moim nie odłącznym kompanem, sprawdzał się w każdej sytuacji, był wielki, był prawdziwą cegłą, każdy z moich znajomych nie miał pojęcia że kryje w sobie drugi ekran i tak wiele dobrego. Przeżył wiele upadków, jedno zatopienie.. Aż w maju padło podświetlenie wyświetlaczy, pewnie to drobnostka, naprawie i będę trzymał z czystego sentymentu.. Teraz działam na Xperii Z kolejnym spełnionym marzeniu i choć te telefony są tak różne łączy je jedno.. Wyjątkowość i dopracowanie w każdym calu. Nokie zapamiętam na zawsze!

Dla mnie to ciągle nie jest historia, mam nadal E90, posiadałem wcześniej 9500, między czasie miałem dwa dotykowce, Samsunga S i wcześniej HTC – i powiem tyle jak masz z nich dzwonić lub dzwonić w samochodzie, jednocześnie gadać i pisać itd., jak to się w życiu zdarza to dotykowce zawsze robią nie to co chcesz …niemniej pogoda, gry trochę bajeranckiego oprogramowania i jest zabawka … a nie telefon – jak N90…

n73 trzeba ogólnie wyróżnic za głośnik nie robią niestety już takich fonów z takimi głośnikami gdzie to wszystko poszło w jakieś miliony aplikacji na androidzie gdzie przeciętny kowalski z tych aplikacji używac będzie 10-20

Oj, ja nadal mam ten model. Wprawdzie leży sobie i odpoczywa po moim użytkowaniu przez 2 lata. Ale mam do niej sentyment, i tylko dlatego się jej nie pozbywam. Potem nastała E7, w której brakowało mi tylko tak dobrej i mocnej QWERTY – E7 ma tylko 4 rzędy klawiszy, co powoduje, że część z nich pełni podwójną funkcję. E90 ma można by rzecz pełną jak na mobilne warunki klawiaturę, z oddzielnymi klawiszami kursora, cyframi oraz zmieściły się nawet i funkcyjne. To było cudo i bardzo mi tego brakowało w E7. Śmiem twierdzić, że E90 była smartfonem z największą klawiaturą sprzętową. Do tego mnóstwo aplikacji i stary, dobbry Symbian, który świetnie się sprawdzał. Najlepsze co mnie w niej urzekło to obsługa skrótów klawaiturowych jak w Windowsie – CTRL V, C, X, choć o dziwo i E7 też to ma. Natomiast to co budziło w tamtych czasach podziw to wysokiej jakości wideo na wewnętrznym ekranie. 853 pixele w poziomie. Film, aby dobrze wyglądał trzeba było mieć w jakości HD i konwertować na format realmedia, w rozmiarze ekranu E90. ( było sprzętowe wspracie dla tego formatu, przez co odtwarzanie było całkowicie płynne – 30 klatek na sekundę).

Miałem też E90 i był to jeden z najlepszych telefonów w mojej historii (ok. 30 słuchawek). Jedyną i dośc sporą wadą tego urządzenia były dość spore gabaryty i waga, które latem dość skutecznie „zsuwały” wręcz jej właścicielowi krótkie spodenki z tyłka. Poza trym ok.

Miałem Nokie 9300i, a później właśnie E90.
O ile ta pierwsza była taka sobie (kiepska jakość obudowy, zawiasów, joysticka, itp) to E90 była genialna. Pracowało się na niej wyśmienicie. Zwłaszcza jeżeli chodzi o pisanie notatek, wiadomości, maili.
Bardzo lubiłem ten telefon, chociaż gabaryty i przede wszystkim waga czasami stanowiły problem 🙂
Później jeszcze wróciłem do Communicatora w formie E7, ale to już nie było to. Konkurencja odjechała zwłaszcza sprzętowo i brakowało tego „łał” jak przy E90. Chociaż telefon sam w sobie przyjemny.
To tyle historii 😉