12 aplikacji na iOS, z których korzystam najczęściej

Co, jak i dlaczego, czyli kilka przydatnych aplikacji na iOS, które mogą przydać się podczas pracy, rozrywki i stanu pośredniego. Większość proponowanych tytułów ma też odpowiedniki na Androidzie (albo pod tą samą marką, albo w podobny sposób działające), spora część oferuje też kompatybilny interfejs webowy.

Feedly, Newsify, Prismatic i Pocket

Praca w newsroomie wymaga szybkiej reakcji i dobrego gospodarowania kilkuset feedami z różnych dziedzin. Dlatego też na jednej aplikacji się nie skończy; potrzebnych ich jest przynajmniej kilka. Odkąd umarł Google Reader, postawiłem na Feedly – przeniosłem tam wszystkie subskrypcje i zdążyłem się już przyzwyczaić do oferowanego przez aplikację interfejsu. Ucieszyła mnie też wiadomość o bezpośrednim wsparciu Newsify, które jest dla mnie narzędziem kluczowym na iOS. Wygląda to tak: zapisuję RSS w Feedly, na pececie korzystam też z Feedly, ale już iPhone to przede wszystkim Newsify. Dlaczego? Więcej i lepiej widać, niż w natywnym kliencie Feedly… A może nie. Może po prostu jestem już przyzwyczajony.

Pół godziny, może godzina porannego researchu – i wszystkie teksty wynalezione na feedach lądują w Pockecie, fajnym i wygodnym narzędziu do zapisywania „na później”. Opcja ta oferuje świetną integrację zarówno z Chrome’em stacjonarnym, jak i wszystkimi popularnymi agregatorami.

Skoro już przy tym jesteśmy: często przydaje się też Prismatic, czyli aplikacja, która treści filtruje za nas. Pokazuje tylko te najpopularniejsze, najbardziej poczytne ze wszystkich działów, działając na zasadzie zbliżonej do Flipboarda. Ma jednak nad tą ostatnią przewagę w postaci klienta webowego.

Deezer, Stereomood i 8tracks do muzyki

Praca bez muzyki to nie praca. Przesiadka na chmurę nie odbyła się w moim przypadku bezboleśnie, ale już od dłuższego czasu bez konsekwentnego streamu dźwięków nie wyobrażam sobie „dnia roboczego”. Deezer w sporej części zastąpił mi obszerną bibliotekę „empetrójek”, oferując nie tylko ogromną ilość artystów z pogranicza muzyka elektronicznej i rockowej, ale też opcję przechowywania własnych albumów. Tym sposobem mam dostęp do wszystkiego, co przez lata zbierałem… I nie tylko.

Mając ochotę odkryć nową muzykę, wybieram się na Stereomood albo 8tracks. To pierwsze dostarcza użytkownikowi odpowiednich kawałków w oparciu o jego aktualny nastrój, drugie natomiast oferuje możliwość wysłuchiwania setów złożonych przez kompletnych nieznajomych. Włazisz, wpisujesz, czego chcesz – i masz całą kolekcję z YouTube’a czy Soundclouda.

Wszystkie trzy serwisy dostępne są nie tylko w AppStore, ale też w postaci stron internetowych.

Asana i Wunderlist do szybkiej współpracy

Robiąc wiele rzeczy naraz często okazuje się, że kalendarz nie wystarcza. Zwykłe listy to-do też nie. Tutaj potrzebne jest coś innego – opcja szybkiego wypisania zadań, opcja szybkiego skonsultowania z współpracownikami i opcja szybkiego odhaczenia tego, co już udało się skończyć.

Dlatego też Asana służy do bardziej rozwlekłych projektów, gdzie trzeba zająć się sporą ilością aspektów i każdego dopilnować z odpowiednią precyzją. Wunderlist, z kolei, wystarczy do jedno-, dwudniowych zleceń, realizowanych przez dwie lub więcej osób. Fajne, wygodne, szybkie. Nie trzeba pisać dziesiątek maili, nie trzeba co pięć minut dzwonić. Działa.

Evernote… do wszystkiego

Dostępny na wszystkie platformy klasyk, który niejednemu użytkownikowi uratował życie. Trzymam tu wszystko, od spraw prywatnych, przez służbowe, aż po te, do których nigdy nie wrócę. Notatki przechowywane są w chmurze, dlatego też nie należy bać się o ich ewentualną stratę.

Na koniec perełki: Kuvva i Jetpack Joyride

Kuvva to dla mnie początek każdego tygodnia. Pięć minut na wybór kapitalnych tapet to niedużo, a często można poczuć się tak, jak podczas wizyty w galerii sztuki wyższych lotów. Aplikacja kosztuje kilka złotych, przy czym zapewnia też dostęp przez przeglądarkę i obrazki w takiej rozdzielczości, w jakiej tylko sobie wymarzysz.

Jetpack Joyride jest kolejną produkcją Halfbrick Studios, autorów legendarnego już Fruit Ninja. Przez ostatnie tygodnie nie mogę się od ludzika z plecaczkiem oderwać, wciąż (bezskutecznie) próbując pobić wcześniejsze dystanse i, w międzyczasie, przybijać piątki setkom naukowców. Jeśli grałeś, to wiesz o czym mówię. Jeśli nie – zagraj.