Doogee F5 – test. Solidnie wykonany phablet w dobrej cenie

Doogee F5 to phablet, który może okazać się ciekawą alternatywą dla takich modeli, jak Meizu M2 Note czy Elephone P8000. Sprawdźmy, jak wypadnie w naszych testach.

Obudowa i jakość wykonania

Telefon ma rozmiary adekwatne do przekątnej, ale przez kanciastość bryły i fakt, że producent nie oszczędzał specjalnie na przestrzeni wokół ekranu można odnieść wrażenie, że smartfon jest dużo większy. Sprzęt waży 171 gramów i jest nieźle wyważony, więc w tej kwestii nie można się do niczego przyczepić.

Doogee F5 to zdecydowanie najlepiej wyglądający telefon tej marki, z jakim miałem do czynienia. Niemal w całości srebrna obudowa jest zaprojektowana w surowej, ale nowoczesnej stylistyce, która – co ważne – nie wydaje się być kalką żadnego z istniejących produktów.

Konstrukcja wygląda jak produkt premium i tak jest też wykonana. Mimo, iż obudowa sprawia wrażenie jednolitej, została wykonana z różnych materiałów. Ramki tworzy w przeważającej części aluminium, natomiast tylna klapka to już tworzywo sztuczne. Elementy są dobrze ze sobą spasowane, dzięki czemu ciężko dostrzec granicę, w której jeden materiał przechodzi w drugi. Nie można mieć też żadnych zastrzeżeń co do jakości wykończenia – obudowa nie zbiera nadmiernie zabrudzeń ani zarysowań, a do tego jest przyjemna w dotyku.

Szkielet urządzenia jest idealnie sztywny, a obudowa podczas ucisku nie wydaje z siebie żadnych niepokojących odgłosów. Jedyną niedogodnością jest mało solidne osadzenie przycisków przez co delikatnie grzechoczą one podczas potrząsania telefonem. Rozmieszczenie złącz jest przemyślane. Wejście audio znajduje się na górnej krawędzi, a micro USB na środku dolnej – dzięki temu nie ma możliwości żeby ze sobą kolidowały.

Ekran

Telefon bazuje na wyświetlaczu o standardowych, jak na klasę urządzenia, parametrach. Mowa tutaj o 5,5-calowym panelu IPS z rozdzielczością Full HD (1920×1080). Z prostej matematyki wynika, że zagęszczenie pikseli wynosi w tym przypadku 401 punktów na cal, co oznacza, że możemy być spokojni o nieskazitelną ostrość obrazu i perfekcyjnie gładkie krawędzie czcionek. Co typowe dla tego rodzaju matrycy, kąty widzenia są bardzo szerokie.

Barwy są ewidentnie chłodne, ale przez to sprawiają wrażenie naturalnych. W razie jednak gdyby nie odpowiadała nam ich domyślna charakterystyka, zawsze możemy skorzystać z funkcji MiraVision, która pozwala na spersonalizowanie właściwości ekranu.

Skala regulacji jasności zaczyna się od 23 cd/m2 i kończy na 415 cd/m2. Rozpiętość jest więc pozornie wystarczająca, ale w praktyce przydałoby się przesunąć dalej górną granicę, ponieważ widoczność obrazu w słońcu nie jest idealna. Ponarzekać można również na system automatycznego dostosowywania mocy podświetlenia, który działa z irytującym opóźnieniem.

Panel dotykowy obsługuje do 5 punktów i nawet przy maksymalnym obciążeniu interpretuje polecenia bez zarzutu.