Rynek telefonów o podwyższonej odporności rośnie w siłę. Polski myPhone miał już okazję się sprawdzić na tym polu prezentują pierwszą generację „młotów”. Czy ich następcy okażą się być lepsi? Zapraszam do recenzji myPhone’a Hammer Axe 3G i Axe LTE – solidnie wyposażonych smartfonów do zadań specjalnych.

Obudowa i jakość wykonania

Hammer AXE wygląda tak samo niezależnie od wersji – pod względem designu nie ma nic wspólnego z siekierą, chyba że z taką nowoczesną, z najwyższej półki. Podobnie, jak wszystkie odporne telefony ze stajni myPhone’a, testowany model mocno eksponuje swoją wytrzymałość. Na pozornie prostej bryle posiada niezliczoną ilość przetłoczeń i wzmocnień, które są szczególnie widoczne w czarno-pomarańczowej wersji. W oczy rzucają się także wszechobecne śruby mocujące. Projektanci nie omieszkali nawet wytłoczyć na tylej klapce symboli żywiołów, na które jest odporny smartfon. Jednym słowem – jest bojowo. Ten sprzęt od pierwszego spojrzenia wzbudza zaufanie i daje poczucie pewności, że niezależnie od warunków będzie w stanie umożliwić nam sprawdzenie Facebooka czy wstawienie zdjęcia na Instagrama.

Jak z praktycznością? Nie jest źle, chociaż można znaleźć powody do narzekań. Urządzenie jest na przykład bardzo duże i ciężkie, szczególnie biorąc pod uwagę przekątną ekranu. Wątpliwa jest także wygoda użytkowania czterech klawiszy funkcyjnych (+/-, SOS i PTT) umieszczonych na czterech przeciwległych rogach obudowy. Z drugiej strony, osobom które będą zainteresowane kupnem tego telefonu, powyższe cechy mogą nie przeszkadzać, a nawet mogą być uznane za zalety. W końcu sprzęt będzie wyczuwalny w kieszeni odzieży roboczej, a przyciski można zlokalizować i użyć nawet w najgrubszych rękawicach.

Mimo dużej wagi (wersja Dual SIM 226 g, LTE 236 g) telefon dobrze leży w dłoni, a pewność chwytu gwarantuje wspomniana już przeze mnie duża ilość przetłoczeń i gumowana faktura materiału, z którego została wykonana obudowa. Co do samego surowca, nie można mieć wobec niego większych obiekcji. Tworzywo jest przyjemne w dotyku i wystarczająco elastyczne, aby amortyzować uderzenia.

Jakość wykonania i spasowania konstrukcji jest niemal nienaganna. Obudowa jest sztywna, jak kamień, a podczas uciskania, niezależnie w jakim miejscu i z jaką siłą, nie usłyszymy żadnych niepokojących odgłosów. Jedyną niedoskonałością jest minimalny efekt jacuzzi, widoczny przy mocnym uciskaniu na szybkę. Plamy pojawiające się na wyświetlaczu nie są co prawda duże, a siła jaką trzeba użyć do ich wywołania jest większa od takiej, z jaką kiedykolwiek wciskaliście ekran swojego smartfona, ale mimo to uważam, że w telefonie o takim przeznaczeniu jest to warte odnotowania.

Sprzęt tradycyjnie wyposażono w dwa wejścia przewodowe: audio 3,5 mm i micro USB. Oba znajdują się na górnej krawędzi, pod uszczelnianą zaślepką. Znajdują się one w małej odległości od siebie, istnieje więc ryzyko kolidowania ze sobą dwóch kabli, szczególnie jeśli wtyk słuchawkowy jest wygięty. Problemem jest także bardzo głębokie osadzenie portu, przez co ciężko będzie znaleźć zamiennik dla zestawowego kabla USB. Głośnik główny znajdziemy w górnej części tylnej ściany, obok obiektywu aparatu. Miejsce na karty SIM (micro SIM i mini SIM) znajdziemy pod ściąganą, zabezpieczoną dwoma solidnymi śrubami, klapką.

Podobnie, jak w przypadku poprzednich telefonów z serii Hammer, tak i tu postanowiliśmy sprawdzić wytrzymałość na wodę, kurz i upadki. Model AXE posiada certyfikat IP68 oznaczający odporność na kurz i zanurzenie w wodzie o głębokości powyżej 1 metra, a więc powinien przejść bez szwanku wszystkie nasze próby. W teorii. W praktyce nie było już tak różowo.

Oba telefony przetrwały kontakt z wodą, kurzem i pyłem. Poległy jednak w teście wytrzymałości na uszkodzenia, kiedy to telefon ląduje na ziemi, zrzucony z wysokości około 1 metra. Tutaj w obu wersjach potrzaskała szyba, ale warto zaznaczyć, że stało się to dopiero w trzecim i ostatnim podejściu – dwa pierwsze upadki smartfony przetrwały bez większych uszczerbków. Mimo uszkodzonej powłoki ekranu, telefony po testach były nadal w 100% używalne.

Ekran

Testowane telefony, choć zamknięte w takich samych obudowach i nazwane podobnie, różnią się nie tylko obecnością modułu 4G. To tak naprawdę dwa, całkiem różne urządzenia. Widać to już po wyświetlaczu. Choć na papierze oba smartfony zostały wyposażone w jednostki o takich samych parametrach (matryca IPS, przekątna 4,5″, rozdzielczość 1280 x 720 pikseli, a więc identyczne zagęszczenie pikseli: 326 punktów/cal), to przy bezpośrednim zestawieniu ich ze sobą widać pewne różnice. W modelu Dual SIM (3G) ekran jest widocznie jaśniejszy, a kolory jakby minimalnie mniej nasycone.

Daleko AXE do AMOLED-owej jaskrawości, ale mimo niewielkich różnic, jeśli chodzi o tonację kolorów (można to wyregulować w ustawieniach), na obu wyświetlaczach przyjemnie się ogląda multimedia. Temperatura barwowa to około 10 tys. K, a więc widoczne jest przesunięcie w stronę barw zimnych – mi to nie przeszkadzało. Kąty widzenia, jak przystało na matrycę IPS, w obu przypadkach są niemal nienaganne. Niezależne od poziomu nachylenia i kierunku, obraz nie ulega widocznemu zniekształceniu.

Skala regulacji jasności wyświetlaczy jest podobna, chociaż nie identyczna. Nieco lepiej spisuje się w tej kwestii model 3G, który na najwyższym ustawieniu świeci z mocą aż 509 cd/m2, a w najniższym 60 cd/m2. Wersja LTE na prawym końcu suwaka osiąga z kolei 448 cd/m2, a na lewym 95 cd/m2. W obu wypadkach możemy mówić o dobrej czytelności obrazu w słońcu.

Panel dotykowy w obu wersjach urządzenia pracuje bez zastrzeżeń. Jest precyzyjny i czuły. Obsługuje do 5 punktów oraz posiada tryb wyostrzonej czułości do obsługi w rękawicach, który rzeczywiście działa. Zauważalnie lepsza w stosunku do innych smartfonów jest też responsywność przy mokrym ekranie.

Bateria

Axe, niezależnie od wersji posiada imponująco dużą baterię. W przypadku modelu 3G Dual SIM jest to ogniwo o pojemności 3300 mAh, a w modelu 4G aż 3700 mAh! To parametry bardzo rzadko spotykane w zwykłych telefonach.

Pod względem długości czasu pracy na jednym ładowaniu smartfony wypadają dobrze, choć nie tak rewelacyjnie, jak moglibyśmy tego oczekiwać po korzystnym stosunku przekątnej ekranu do pojemności baterii.

W codziennym, umiarkowanym użyciu, możemy liczyć na 2 dni bez ładowarki. Czas wydłużymy zmniejszając moc podświetlenia czy częstotliwość łączenia się z siecią 3G/4G. Warto wspomnieć, że trybie spoczynku energia ubywa bardzo powoli – jest to wręcz niewidocznie. Zabrakło za to trybów ekstremalnego oszczędzania baterii – dla niektórych potencjalnych użytkowników Axe może być to wada.

Wszystkie pomiary zarejestrowaliśmy przy luminacji sprowadzonej do poziomu 120 cd/m2. Ładowanie telefonów do pełna, za pomocą dołączonych do zestawu ładowarki trwa najkrócej 3 i pół godziny w przypadku wersji 3G i niecałe 5 godzin w LTE. Długo.

Aparat fotograficzny

Producent postanowił zróżnicować wersje także w kwestii aparatu fotograficznego. W efekcie, model LTE posiada 13-megapikselową jednostkę główną, a 3G 8-megapikselową.

Wersja 3G

• 8 megapikseli rozdzielczości
• obiektyw z jasnością ƒ/2.0
• nagrywanie Full HD
• dioda doświetlająca
• ISO 100-1600

Wersja LTE

• 13 megapikseli rozdzielczości
• obiektyw z jasnością ƒ/2.0
• nagrywanie Full HD
• dioda doświetlająca
• ISO 100-1600

Do wykonywania fotografii domyślnie używać będziemy standardowej, androidowej aplikacji. W wypadku obu telefonów mamy możliwość wyboru jednego z kilku trybów i regulacji szeregu podstawowych parametrów, takich jak rozmiar zdjęcia, ISO, ekspozycja, efekt kolorów, tryb scenerii, balans bieli, ostrość, barwa, nasycenie i kontrast. Program działa zadowalająco szybko i nie można mieć zastrzeżeń także co do jego stabilności.

Jakość zdjęć

Pod kątem jakości zdjęć, oba urządzenia reprezentują średnią półkę jeśli chodzi o swoje kategorie. 13-megapikselowa jednostka wersji LTE nie dorównuje najlepszym trzynastkom, ale też nie rozczarowuje. Podobnie sprawa wygląda z 8-megapikselowym modelem 3G.

W obu wypadkach dużo zależy od jakości i intensywności oświetlenia fotografowanej scenerii. Mniejsza jednostka jest zdecydowanie bardziej czuła na duże odchylenia od normy i w efekcie w słoneczny dzień zdjęcia często są prześwietlone, a wieczorem są pełne szumów i prawie nic na nich nie widać. W większej, problem ten jest mniej dotkliwy, mimo iż skala regulacji ISO jest taka sama (100-1600), a upakowanie pikseli teoretycznie mniejsze.

Wersja z LTE zdecydowanie lepiej sprawuje się także, jeśli chodzi o odwzorowanie barw. Jak sami możecie ocenić na poniższych samplach testowych, kolory są tam żywsze i bardziej nasycone.

Szczegółowość, mimo sporej różnicy w rozdzielczości nie jest tak odmienna, jak można by przypuszczać. W obu wersjach zasługuje ona na pochwałę. Telefonami nie jest trudno zrobić ostre zdjęcie, nawet nie przykładając ogromnej wagi do unieruchomienia ręki, w której trzymamy urządzenie.

myPhone Hammer Axe LTE

myPhone Hammer Axe 3G

Jakość filmów

W jednym i w drugim modelu posiadamy mniej więcej takie same możliwości w zakresie nagrywania wideo, czyli Full HD z prędkością do 30 kl./s. W praktyce, są pewne różnice w jakości filmów rejestrowanych wersją 3G i LTE. Ta ostatnia lepiej radzi sobie z łagodzeniem drgań, a także z wspomnianym przy okazji zdjęć odwzorowaniem barw i reagowaniem na zmiany oświetlenia. W obu wypadkach możemy używać autofokusa już podczas nagrywania.

Selfie

Do robienia zdjęć autoportretowych, w obu telefonach służy ta sama jednostka. 2-megapikselowy układ jest w stanie wykonać niezłej jakości zdjęcie. Aby osiągnąć taki efekt musimy się jednak postarać się o dobre warunki oświetleniowe, bo w innym wypadku widoczne będą szumy lub prześwietlenia. Gorzej z nagrywaniem filmów – tu musi wystarczyć zaledwie rozdzielczość VGA i 19 klatek na sekundę. Do okazyjnych wideorozmów wystarczy, do kręcenia materiału na wideobloga wideo absolutnie nie.

Wyposażenie

Pod względem jakości połączeń telefonicznych, myPhone AXE w obu wersjach sprawuje się poprawnie. Podczas testowych rozmów nie wykryliśmy żadnych niedogodności. Głośnik jest donośny i wyraźny, a mikrofon wykonuje swoje zadanie, jak trzeba. Aplikacja dialera jest standardowa dla systemu Android w wersji KitKat. Mamy tu do czynienia z dobrze nam znanym, funkcjonalnym i przejrzystym interfejsem.

Zasadniczą różnicą pomiędzy testowanymi wersjami telefonu jest obecność modułu 4G. Jak sama nazwa wskazuje, jeden z nich posiada możliwość łączenia się z siecią przy pomocy technologii LTE (Cat 4, do 150 mb/s). Ten drugi, w ramach niewielkiej rekompensaty został wyposażony w dwa gniazda na karty SIM – 1 x micro SIM i 1 x mini SIM. Działają one w trybie stand-by, czyli kiedy prowadzimy rozmowę przez jedną, druga staje się chwilowo nieaktywna. Oba sloty obsługują łączność 3G.

Jednozakresowe WiFi w wersji 3G i dwuzakresowe w LTE pracuje w obu wersjach standardzie b/g/n. Telefon pozwala utrzymać stabilne połączenie w każdym z naszych testowych scenariuszy. Plus należy się także za obsługę technologii Miracast, pozwalającej na bezprzewodowe strumieniowanie obrazu z wyświetlacza na większy ekran. Bluetooth w wersji 4.0 umożliwia podłączenie bezprzewodowych akcesoriów np. słuchawek bez dużego obciążenia dla baterii.

Moduł GPS (z obsługą A-GPS i GLONASS) w obu urządzeniach szybko łapie sygnał i nie gubi go. Jego precyzja nie jest może najwyższa (szczególnie w modelu 3G), ale powinna wystarczyć aby sprzęt sprawdził się w roli nawigacji samochodowej. Ciekawe, że nawet w takim szczególe widać przewagę wersji LTE.

Monofoniczny głośnik główny umieszczony jest w górnej części tylnej ściany urządzenia. Jest w stanie emitować dźwięk o maksymalnej głośności wynoszącej około 90 dB. Jego jakość pozostawia nieco do życzenia, ale głównie przez brak niskich tonów. Zniekształcenia dźwięku raczej nie występują.

Ze względu na obecność nietypowo głębokiego wejścia micro USB, nie byliśmy w stanie sprawdzić obsługi OTG przy użyciu żadnej z redaKcyjnych przejściówek. Najprawdopodobniej Wam też więc się nie przyda informacja czy sprzęt wspiera tą technologię.

Ukoronowaniem przewagi modelu LTE jest obecność pamięci wewnętrznej o dwukrotnie większej pojemności względem wersji 3G. W pierwszym telefonie mamy do dyspozycji teoretycznie 16 GB, a w drugim 8 GB. W praktyce są to wartości oscylujące w okolicach 12 i 6 GB. W obu urządzeniach znajdziemy wejścia na kartę pamięci microSD o pojemności do 128 GB (my testowaliśmy Kingstona 128 GB microSDXC Ultra Class10 UHS-1). Istnieje możliwość przenoszenia danych aplikacji na zewnętrzny nośnik.

Wydajność i system

Wydajność telefonu zależy od wersji urządzenia.

W modelu 3G znajdziemy układ MediaTek MTK6582, który składa się z czterech rdzeni ARM Cortex A7 o taktowaniu 1.3 GHz. Za renderowanie grafiki odpowiada GPU Mali 400 MP2, a pamięć podręczna RAM ma wielkość 1 GB. Jest to konfiguracja wystarczająca do codziennych zadań, ale na tle innych urządzeń w podobnej cenie, raczej przestarzała. Obecnie podobne podzespoły znajdziemy w słuchawkach kosztujących mniej, niż 500 zł. Nie ma więc co oczekiwać po smartfonie świetnych rezultatów w benchmarkach, ani bezproblemowej obsługi wszystkich gier na najwyższych detalach: Asphalt 8 uruchomił się bez problemu, ale gwarancją komfortowej rozgrywki było ustawienie detali graficznych na średnie lub niskie.

Model LTE posiada zupełnie inne podzespoły bazowe. Jego sercem jest 64-bitowy, ośmiordzeniowy układ Mediatek MT6752. Pracuje on na rdzeniach ARM Cortex A53 i jest wspomagany przez grafikę Mali T-760 i 2 GB RAMu. Taki zestaw jest o klasę, jak nie dwie klasy wyżej, niż ten z wersji 3G. Różnice widać na każdym kroku. Wyniki w testach wydajności są lepsze, aplikacje uruchamiają się szybciej, a gry niezależnie od stopnia zaawansowania i ustawień detali graficznych działają bez zająknięcia. Telefon poradził sobie z takimi tytułami, jak Asphalt 8, Dead Trigger 2 i Modern Combat 5. Poniżej porównaliśmy wyniki testów Antutu, GFX Bench i PCMark testowanych myPhone’ów, a także najbliższych konkurentów – Krugera&Matza DRIVE 3 i Doogee Valencia2 Y100 Pro. Jak widać, Axe LTE deklasuje wszystkich rywali udowadniając, że jest urządzeniem ponadprzeciętnie wydajnym, jak na swoją klasę.

Żaden z dwóch testowanych telefonów nie miał problemów z nadmiernym przegrzewaniem się przy obciążeniu. Owszem, przy dłuższym graniu wyraźnie czuć było, że temperatura obudowy jest cieplejsza, jednak jej wartości zatrzymywały się na poziomie 38/41 stopni Celsjusza, co nie stwarzało dużego dyskomfortu. Ten pojawiał się jedynie, kiedy telefony były ładowane i jednocześnie obciążane zaawansowanymi programami. Wówczas, w wypadku modelu LTE mieliśmy do czynienia z temperaturami ok. 45/42 stopni (LTE/3G).

Po zainstalowaniu najnowszych kodeków, myPhone AXE niezależnie od wersji jest w stanie otworzyć niemal wszystkie testowane przez nas typy multimediów, z filmami 1080p włącznie. Problem pojawia się dopiero przy 4K, choć w modelu LTE do płynności, którą moglibyśmy zaakceptować brakuje bardzo niewiele.

– mkv, 480p, xvid, 1mbps, he aac, napisy;
– mkv, 720p, h264, 600kbps, aac / mp3 dual audio;
– mp4, 720p, h264, 3mbps, aac;
– mkv, 720p, h264, 3mbps , vorbis, napisy;
– mp4, 720p, h264, 6mbps, ac3;
– mkv, 1080p, h264, 10mbps,;
– mkv, 1080p, h264, 40mbps
– mp4, 4K (3840×2160), h264, 34mbps (brak płynności);
– mp4, 4K (4096×1716), h264, aac, 35mbps (brak płynności).

Telefony działają na Androidach Kitkat, jednak z tą różnicą, że wersja 3G ma numer 4.4.2, a LTE – 4.4.4. W obu przypadkach mamy do czynienia z czystym interfejsem, bez zewnętrznej nakładki graficznej i dodatkowych aplikacji. Producent zdecydował się za to na dodanie kilku funkcji i usprawnień w postaci obsługi gestów (min. wybudzanie podwójnym kliknięciem), „Trybu rękawicy” i funkcji wykonywania połączeń alarmowych przyciskiem z boku obudowy. Interfejsy obu słuchawek działają płynnie i stabilnie, podobnie jak systemowe aplikacje. Na tym polu nie widać dużej przepaści między modelami.

Podsumowanie i ocena

Telefony myPhone AXE LTE i 3G należy oceniać razem jedynie w kwestii obudowy i jej właściwości. Tu oba urządzenia zasługują na ogromną pochwałę. Zostały bardzo solidnie wykonane i przygotowane na najgorsze warunki – zastrzeżenia budzi jedynie wytrzymałość frontowego szkła, które ewidentnie powinno być mocniejsze. Poza tym, to dwa całkiem różne sprzęty, których oceny będą od siebie znacząco odbiegały.

Moim zdaniem oba telefony są warte uwagi, jednak tylko jeden jest wart zakupu – wersja 4G LTE. Jest ona lepsza w każdej dziedzinie, od wydajności po aparat i baterię. Jest to po prostu solidny smartfon, który zamknięto w pancernej obudowie. Możemy go nabyć za mniej, niż 1000 zł, co uważam za uczciwą propozycję. 3G Dual SIM kosztuje co prawda 200 złotych mniej, jednak ma gorszy procesor, mniej pamięci RAM, ROM, słabszy aparat, mniejszą baterię i starsze oprogramowanie. Technologicznie może on konkurować co najwyżej z urządzeniami z przedziału cenowego 400-500 zł. W jego wypadku opłacalność zakupu jest już więc bardzo wątpliwa.