Jak zmierzyć multimedialność smartfona?

Wszyscy potrafimy opisać urządzenie typu smartfon (smartphone). Nie wszyscy jednak znają jego historię, potrafią wymienić jego cechy i wskazać te, które odróżniają go od zwykłego telefonu.

Oficjalna definicja brzmi następująco:

Smartfon to przenośne urządzenie telefoniczne łączące w sobie funkcje telefonu komórkowego i komputera kieszonkowego (PDA).

Definicja ta nie zgłębia kwestii multimedialnych tych urządzeń. Dlaczego? Ponieważ funkcjonalność smartfonów nieustannie się zmienia i rozrasta.

Trochę historii

Nazwa „Smart Phone” powstała w związku z konceptualnym urządzenem marki Ericsson – GS88 w 1997 roku.

Funkcjonalnie – pierwszy smartfon powstał już na początku lat 90. Było to prototypowe urządzenie o nazwie Simon Personal Communicator stworzone przez IBM (wprowadzony na rynek w 1993 roku). Poza funkcją telefonu komórkowego, Simon posiadał również kalendarz, książkę adresową, kalkulator, notatnik, pocztę elektroniczną i gry. By móc pisać po ekranie – użytkownik korzystał ze specjalnego pióra świetlnego.

W roku 1996, Nokia wprowadziła na rynek modele serii 9000 Communicator. W tamtych latach, były to najlepiej sprzedające się urządzenia fińskiego producenta. Te wyjątkowe smartfony poza cechami, posiadały również wygląd: zarówno telefonu (gdy zamknięte) jak i PDA (gdy otwarte). Najnowsze modele Communicator można spotkać w użytku jeszcze dziś.

Kolejnym kamieniem milowym był iPaq h6315 od HP, wprowadzony na rynek w 2004 roku. Firma Hewlett Packard była wówczas pionierem w produkcji palmtopów, a model ten łączył cechy HP 2215 z telefonią komórkową. To właśnie tego typu modele wpłynęły na kształt i wygląd dzisiejszych smartfonów.

W roku 2008 w Polsce – smartfony stanowiły jedynie 3% rynku telefonów, w roku 2009 – 5%. Według badań z czerwiec 2011, już prawie 14% Polaków posiada ten rodzaj telefonu komórkowego, a ich udział w rynku telefonów komórkowych w Polsce w 2013 roku osiągnie ponad 50%.

Możliwe też, że niektórzy z Was pamiętają nazwę Palmofon (PDA Phone, Palm Phone) – określającą palmtopa z wbudowanym modułem telefonicznym. Szybko jednak priorytety użytkowników zaczęły się zmieniać. Wchodzące na rynek telefony były co raz bardziej zaawansowane i wyposażane w funkcje, spotykane w palmofonach. W ten sposób „inteligentne telefony” wyparły urządzenia palmofon z naszego życia wraz z ich nazwą, na korzyść smartfonów i tabletów.

Systemy operacyjne

Najczęściej używane systemy operacyjne w smartfonach to oczywiście: Android, Bada OS, Symbian, iOS, BlackBerry OS i Windows Phone 7. Jak widać na poniższym wykresie, najczęściej wybieramy urządzenia z Androidem.

Co ciekawe, urządzenia popularne na rynku amerykańskim to w zasadzie PDA z funkcjami telefonicznymi, natomiast na rynku europejskim i japońskim są to głównie telefony komórkowe z funkcjami PDA.

Feature Phone vs. Smartphone

W języku angielskim występuje słownictwo, które ułatwia rozróżnienie telefonów pod względem funkcjonalności:

• Smartphone –  jasna sprawa…
• Feature Phone – tańsza alternatywa smartfona, z własnym interfejsem użytkownika. Telefon posiadający pewną dodatkowa funkcjonalność (np. klient poczty e-mail, przeglądarka internetowa itp.)

W języku polskim mamy tylko określenia telefon i smartfon, które na domiar złego, w języku potocznym – używane są naprzemiennie. By było jeszcze ciekawiej urządzenia, które kiedyś były smartfonami, obecnie mieszczą się w znaczeniu słowa Feature Phone. Technologia idzie naprzód!

Co zatem odróżnia te urządzenia?

• Po pierwsze, jest to przede wszystkim zdecydowanie bardziej zaawansowana specyfikacja sprzętowa – ilość pamięci RAM, szybkość taktowania procesora, rozdzielczość ekranu, szybkość transferu danych, ilość wbudowanych modułów i czujników, no i oczywiście cena. Feature Phone’y zwykle posiadają „coś za coś” – np. mają zaawansowane funkcje muzyczne, zamiast dobrego wyświetlacza; mają nawigację GPS, ale już z aparatem krucho; itd. itp.
• Po drugie – idea smartofnów opiera się na działaniu aplikacji osób trzecich – API (advanced application programming). Oznacza to, że możemy sami pobierać, a nawet udostępniać (o ile jest to legalne w danym OS) dodatkowe aplikacje, których nie zapewnił nam producent. Mowa tu oczywiście o sklepach z aplikacjami typu Google Play, czy iTunes. Podczas gdy w smartfonie mamy ogromne możliwości rozbudowy oprogramowania, w telefonie komórkowym (Feature Phone) musimiy zadowolić się zwykle platformami typu Java ME, czy BREW.

Multimedialność smartfonów

Jak to więc jest z tą multimedialnością smartonów? Jak widać – różnie. Zwykłe telefony depczą po piętach telefonom bardziej zaawansowanym, które lada moment dogonią smartfony. Wszystko zależy od naszych oczekiwań wobec urządzeń mobilnych. Możemy przecież mieć przy sobie telefon, nawigację GPS, aparat fotograficzny, czytnik e-booków i odtwarzacz mp3… Wiadomo jednak, że na dzień dzisiejszy żaden smartfon nie zastąpi wszystkich tych cech na najwyższym poziomie. Smartfony i zaawansowane, bardziej funkcjonalne telefony to przecież półśrodki – powinny spełniać te funkcje na których zależy nam najbardziej.

Podejrzewam, że za kilka, a już na pewno za kilkanaście lat, rozróżnienia pomiędzy telefonami, feature phone’ami i smartfonami – nie będzie. Wszyscy będą korzystali z niemalże identycznych, tak samo wyglądajacych urządzeń. Zobaczymy tylko, która nazwa się przyjmie na dobre.