Apple iPhone 16e po trzech miesiącach użytkowania. Czy warto było dać mu szansę?

Po latach z Androidem, przesiadka na Apple iPhone 16e była dla mnie eksperymentem eksperymentem, który z czasem stał się codziennością. Trzy miesiące z kompaktowym iOS-em pokazały, że wygoda nie zawsze idzie w parze z rozmiarem, a stabilność systemu ma swoją cenę. Czy to udany krok w świat Apple, mimo kompromisów? Poznaj moją opinię o Apple iPhone 16e okiem użytkownika.

Na iPhone’a 16e przesiadłem się trochę z ciekawości, a trochę z potrzeby zmiany. Po latach korzystania z rozmaitych smartfonów z Androidem – od tanich modeli po topowe flagowce – przyszedł czas na coś innego.

I choć testuję wiele urządzeń, tym razem był to krok świadomy, niemal osobisty. Chciałem przekonać się, jak żyje się z iOS-em na co dzień, bez przesiadek co tydzień.

Akurat padło na model 16e – kompaktowy, nieco uboższy od swojego większego brata, ale też w jakiś sposób urokliwy. Czy był to wybór podyktowany rozsądkiem? Raczej potrzebą złapania dystansu. Po trzech miesiącach użytkowania mogę powiedzieć jedno: to był dobry ruch, choć nie pozbawiony niedociągnięć.

Z początku trudno było mi przestawić się na mniejszy ekran. Od lat preferuję większe wyświetlacze – czy to z wygody pracy, czy z przyzwyczajenia. Ale 16e nie tylko mnie zaskoczył, on wręcz przekonał, że komfort użytkowania nie zawsze zależy od przekątnej. Mimo mniejszych gabarytów korzystam z niego na co dzień bez większych kompromisów.

To trochę tak, jakby iPhone 16e chciał mi udowodnić, że mniej znaczy więcej. I częściowo mu się to udało – z kilkoma zastrzeżeniami, o którym za chwilę. Tutaj chciałbym poinformować, że aktualna cena tego telefonu to ok. 2600 złotych za bazową wersję 128 GB.

Mały rozmiar, wielka wygoda – ale czy na pewno?

iPhone 16e / fot. Paweł Gajkowski, gsmManiaK.pl

Jednym z największych atutów iPhone’a 16e jest jego rozmiar. To smartfon, który przypomina o tym, że nie każdy użytkownik chce nosić w kieszeni niemal siedmiocalowe urządzenie.

W świecie, gdzie większy często oznacza lepszy, Apple zrobiło krok w drugą stronę – i na pierwszy rzut oka był to krok bardzo odważny. Trzymanie tego modelu w dłoni to czysta przyjemność, a korzystanie z niego jedną ręką przypomina o czasach, kiedy ergonomia miała jeszcze znaczenie.

Zaskakująco szybko przyzwyczaiłem się do kompaktowej formy. W zatłoczonym tramwaju, podczas porannego biegu z kawą albo w każdej innej sytuacji – ten telefon zawsze daje się obsłużyć bez konieczności balansowania jak żongler. Do tego dochodzi świetna jakość wykonania: szkło, aluminium, precyzyjne spasowanie. W tej cenie jednak dopracowane detale nie powinny dziwić.

Ale z każdą zaletą przychodzą też kompromisy. Mniejszy ekran to mniejsza przestrzeń robocza – z tym można się pogodzić. Jednak brak wyższej częstotliwości odświeżania boli bardziej, niż sądziłem na początku. Przewijanie stron, lista maili – to wszystko sprawia wrażenie nieco ociężałego. I choć to tylko 60 Hz, różnica jest zauważalna od razu, szczególnie jeśli wcześniej korzystało się z nowszych Androidów czy wyższych modeli iPhone’ów.

Nie bez znaczenia pozostaje także kwestia jasności ekranu. Kiedy testowałem ten model w marcu, nic nie zwiastowało problemów. Ale dziś, przy pełnym letnim słońcu, widoczność wyraźnie spada.

Bardzo często łapię się na tym, że chowam telefon w cień lub zasłaniam ekran dłonią. I choć nie jest to cecha całkowicie dyskwalifikująca, to jednak trudno ją usprawiedliwić w urządzeniu z logo nadgryzionego jabłka.

Apple ma doświadczenie w cięciach, które z czasem okazują się celowe. Ale tu pojawia się pytanie: czy tym razem nie przesadziło? Bo design – owszem, świetny. Wykonanie – bez zarzutu. Ale ekran? Ten element zdecydowanie nie dojeżdża do reszty. Nie broni się ani parametrami, ani wrażeniami z codziennego użytkowania.

Świetna jakość, ograniczona swoboda – czyli o aparacie w iPhonie 16e

iPhone 16e / fot. Paweł Gajkowski, gsmManiaK.pl

Nie sposób mówić o iPhonie bez wspomnienia o aparacie. To przecież jeden z filarów marki – coś, czym Apple od lat buduje swoją przewagę. I muszę przyznać, że główny aparat w 16e nie zawodzi. Zdjęcia wychodzą ostre, dobrze doświetlone, z naturalną kolorystyką i świetnie zachowanym zakresem dynamicznym.

W dziennym świetle potrafi zrobić fotografie, które z marszu można wrzucać na Instagram, bez żadnej obróbki. Działa przewidywalnie i niezawodnie, co w świecie mobilnej fotografii nie jest takie oczywiste.

Ale aparat to dziś coś więcej niż tylko jakość. To także wszechstronność. I tu zaczyna się problem. iPhone 16e ma tylko jeden obiektyw. Ani ultraszerokiego kąta, ani teleobiektywu. I choć Apple potrafi wyciągnąć naprawdę sporo z pojedynczego sensora – fizyki nie oszuka.

Brakuje mi możliwości szerszego kadrowania, gdy chcę uchwycić przestrzeń. Brakuje mi też zoomu optycznego, kiedy muszę sfotografować coś z dystansu bez utraty jakości. Nie są to już dziś fanaberie – to narzędzia, których brak po prostu ogranicza.

Przesiadłem się z modelu, który miał te wszystkie tryby. I różnica jest wyraźna. Wcześniej mogłem podejść do fotografii bardziej kreatywnie – teraz czuję się trochę uwięziony.

Paradoksalnie, nawet najlepszy aparat przestaje być tak ekscytujący, gdy daje tylko jedno spojrzenie na świat. Apple zdaje się mówić: Zrób zdjęcie tak, jak my to przewidzieliśmy. I choć efekt końcowy bywa świetny, to droga do niego jest zbyt wąska.

Nie chodzi mi o to, że zdjęcia z iPhone’a 16e są złe – wręcz przeciwnie. Ale trudno przejść obojętnie obok faktu, że konkurencja już dawno poszła dalej. Nawet w niższych półkach cenowych użytkownicy dostają więcej swobody. Za telefon tej klasy i w tej cenie spodziewałem się większej elastyczności fotograficznej. A przynajmniej opcji, by jej spróbować.

W kontraście – Face ID to inna historia. Tutaj Apple pokazało, że nie trzeba rewolucji, żeby stworzyć coś, co działa bezbłędnie. System rozpoznawania twarzy działa zaskakująco szybko i bezbłędnie. Po kilku dniach zapomniałem, że istnieją czytniki linii papilarnych. To jeden z tych cichych bohaterów codzienności, który może nie robi efektu „wow”, ale zmienia sposób korzystania z telefonu na lepsze.

iOS – elegancja z ograniczeniami

iPhone 16e / fot. Paweł Gajkowski, gsmManiaK.pl

Przesiadka z Androida na iOS to jak zamiana wygodnego dresu na dobrze skrojony garnitur. Niby pasuje, wygląda schludnie i budzi zaufanie, ale nie da się w nim tak swobodnie usiąść, przeciągnąć czy rozciągnąć nóg.

iOS daje to, czego wielu szuka – stabilność, bezpieczeństwo i płynność, której w Androidzie często trzeba się doszukiwać. Ale przy okazji narzuca pewne ramy. Bardziej eleganckie, ale nadal ramy. I nie każdemu musi być z nimi po drodze.

Jednym z pierwszych zgrzytów była dla mnie kwestia dostępności. Na Androidzie mogłem ustawić większą czcionkę wyłącznie w aplikacji do wiadomości – i to było wybawienie dla moich oczu. W iOS tak się nie da.

System traktuje wielkość tekstu globalnie, jakby każdy użytkownik miał te same potrzeby. To nie tylko niewygodne, to po prostu niepraktyczne. Mam konkretną wadę wzroku i takie ograniczenie codziennie przypomina mi, że system Apple nie jest aż tak dopasowany, jak lubi udawać.

Podobnie z dzwonkami. Tak, wiem – dla wielu to detal, relikt z czasów Nokii 3310. Ale skoro płacę kilka tysięcy złotych za telefon, to chciałbym móc ustawić sobie ulubiony fragment utworu jako sygnał połączenia bez kombinowania z iTunes, plikami M4R i synchronizacją.

W Androidzie robiłem to w kilka sekund, bez żadnej filozofii. W iOS… cóż, Apple najwyraźniej wie lepiej, czego mi potrzeba. Tylko że nie wie. To mały przykład, ale dobrze pokazuje szerszy problem – iOS często działa według logiki Apple, nie użytkownika.

Nie zrozumcie mnie źle – ten system ma też swoje jasne strony. iOS 18 jest naprawdę szybki. Aplikacje uruchamiają się błyskawicznie, przełączanie między nimi to czysta przyjemność, a animacje są gładkie jak jedwab. Ale… nie zawsze. Zdarzyły się momenty, gdy ekran nie zareagował na dotyk, gdy aplikacja się przycięła lub skrót nie zadziałał.

I choć były to sytuacje w sumie pojedyncze, nie sposób je zignorować. Bo skoro iPhone 16e nie jest tanim telefonem, to oczekiwałem, że wszystko będzie działać perfekcyjnie. Zawsze.

Ciekawi mnie jedno – skoro iOS jest zamkniętym ekosystemem, w którym Apple kontroluje wszystko, to czemu nadal zdarzają się potknięcia? Czemu niektóre funkcje są mniej przemyślane niż u konkurencji, która działa na dziesiątkach różnych konfiguracji sprzętowych? Apple obiecuje użytkownikowi świat bez zmartwień, ale chwilami pokazuje, że i ono samo się w tym świecie czasem gubi.

Jeśli iOS czegoś mnie nauczył, to tego, że piękno nie zawsze idzie w parze z użytecznością. I że stabilność potrafi mieć swoją cenę – niekoniecznie finansową, ale osobistą. W przypadku iPhone’a 16e nie mam poczucia, że coś straciłem. Ale też nie mam wrażenia, że zyskałem. To jak życie w ładnie urządzonym mieszkaniu z zakazem przemeblowania.

Akumulator i dźwięk – duet nierówny

iPhone 16e / fot. Paweł Gajkowski, gsmManiaK.pl

Muszę przyznać, że akumulator w iPhonie 16e pozytywnie mnie zaskoczył i w zasadzie nadal zaskakuje. To nie jest smartfon, który woła o ładowarkę jeszcze przed obiadem. Wręcz przeciwnie – przy moim trybie użytkowania, który obejmuje sporo komunikatorów, przeglądanie sieci i okazjonalne zdjęcia, bez trudu wytrzymuje cały dzień.

A kiedy akurat nie łapię Pokémonów w parku ani nie katuję ekranu YouTube’em, telefon potrafi dociągnąć do nawet dwóch dni. W świecie, gdzie codzienne ładowanie stało się rutyną, to duży plus i rzadkość, którą warto odnotować.

Co ważne, iPhone 16e nie osiąga tego wyniku dzięki ogromnemu akumulatorowi, lecz głównie za sprawą świetnej optymalizacji iOS-a. Apple od lat pokazuje, że potrafi wycisnąć z baterii więcej, niż sugerują suche dane techniczne – i tutaj robi to po raz kolejny.

Ładowanie? Owszem, nie jest błyskawiczne jak u chińskiej konkurencji, ale nie miałem wrażenia, że to wada. Po prostu trzeba się przyzwyczaić – bez wyścigu, ale stabilnie i bezpiecznie.

Niestety, nie mogę tego samego powiedzieć o dźwięku. A dokładniej – o dźwięku po Bluetooth. Brak obsługi kodeków takich jak LDAC czy aptX to coś, co na papierze wygląda jak detal. Ale w codziennym użytkowaniu – zwłaszcza przy dobrych słuchawkach – staje się zauważalnym ograniczeniem. Owszem, AirPods grają dobrze. Ale nie każdy chce korzystać z AirPodsów. A jeśli masz porządne słuchawki Sony, Sennheisera czy Focala, iPhone po prostu nie da im pełnego pola do popisu.

To nie kwestia tego, że dźwięk jest zły – bo nie jest. Jest czysty, poprawny, bez wyraźnych zniekształceń. Ale brakuje mu tego dodatkowego smaczku, przestrzeni i szczegółowości, które dostajesz w Androidzie z obsługą LDAC. I choć wielu użytkowników może tego nie zauważyć, ci, którzy traktują muzykę poważniej, poczują różnicę już po kilku minutach odsłuchu.

To rozczarowujące, zwłaszcza biorąc pod uwagę cenę iPhone’a 16e. Bo to nie jest do końca model budżetowy na tle konkurencji. To telefon, który celuje w świadomego użytkownika – osobę, która zwraca uwagę na detale i oczekuje nie tylko sprawności, ale także kompletności.

A w dziale audio tej kompletności niestety brakuje. Apple od lat stawia na własne rozwiązania i zamknięty ekosystem, ale w 2025 roku to już nie wystarcza, by konkurować z najlepszymi. I niestety – nie wystarcza także, by uznać iPhone’a 16e za sprzęt uniwersalny.

Czy ten brak obsługi lepszych kodeków dyskwalifikuje ten model? Nie. Ale wymusza kompromisy, których wcześniej się nie spodziewałem. Kompromisy, które może byłbym gotów zaakceptować w modelu za 2000 zł – ale nie tutaj.

I to właśnie sprawia, że satysfakcja z użytkowania nie jest pełna. iPhone 16e ma ogromny potencjał, ale brakuje mu kilku kluczowych elementów, które mogłyby wynieść go poziom wyżej.

iPhone 16e – dobry wybór, ale tylko dla niektórych

iPhone 16e / fot. Paweł Gajkowski, gsmManiaK.pl

Czy iPhone 16e to smartfon idealny? Nie. Ale uczciwie mówiąc – on nawet nie próbuje nim być. I to jest jedna z jego cech charakterystycznych. Apple nie stworzyło modelu, który ma walczyć o tytuł najlepszego telefonu na rynku.

Zamiast tego postawiło na urządzenie z wyraźnie zdefiniowaną tożsamością: kompaktowy, oszczędny sprzęt dla tych, którzy cenią płynność działania, długie wsparcie i niezawodność, ale niekoniecznie potrzebują wszystkiego naj.

To smartfon, który błyszczy w kilku obszarach. Przede wszystkim – bateria. iPhone 16e spokojnie wytrzymuje cały dzień, a często nawet dłużej, co w świecie dzisiejszych smartfonów nie jest oczywiste. Do tego dochodzi genialnie działające Face ID – szybkie, niezawodne i wygodne w każdej sytuacji.

Całość spina stabilny, dopracowany system iOS, który – mimo swoich ograniczeń – potrafi przekonać do siebie nawet zatwardziałych androidowców. Przynajmniej na chwilę.

Ale ta sama tożsamość niesie też ze sobą ograniczenia, których trudno nie zauważyć. Brak ekranu 120 Hz w 2025 roku? To decyzja, która boli, zwłaszcza gdy przyzwyczailiśmy się już do wysokiej płynności animacji w tańszych urządzeniach z Androidem.

Ograniczenia iOS – jak brak możliwości prostego ustawienia własnego dzwonka czy większej czcionki tylko w jednej aplikacji – bywają frustrujące, zwłaszcza jeśli przesiadasz się z bardziej elastycznego systemu.

A aparat? Główny sensor robi świetne zdjęcia, ale brak ultraszerokiego kąta i teleobiektywu wyraźnie ogranicza możliwości kreatywne. I to boli, bo konkurencja w tej cenie oferuje więcej.

Nie żałuję czasu spędzonego z tym smartfonem. Serio. To była ciekawa przygoda, potrzebna, żeby zrozumieć, gdzie dziś stoi Apple i co naprawdę oznacza doświadczenie iPhone’a. Nie rezygnuję jednak z iPhone’a 16e. Mimo wszystkich zastrzeżeń, jakie mam, zostaje ze mną – przynajmniej na razie. To wciąż solidny, niezawodny telefon, który po prostu działa wtedy, kiedy powinien.

Nie daje pełnej swobody, jakiej czasem oczekuję, ale też nie zostawia mnie na lodzie. Moja przygoda z iOS-em wciąż trwa – i choć nie zawsze jest idealnie, to na pewno nie jest nudno. A kto wie – może kolejne aktualizacje i modele przekonają mnie jeszcze bardziej?

A jeśli nie? To równie chętnie wrócę do Androida. Bo mimo wszystkich zalet iOS, to właśnie tam wciąż czeka większa wolność, swoboda i możliwość dopasowania sprzętu do własnych potrzeb – bez chodzenia na kompromisy, które wymusza Apple.

iPhone 16e to bez wątpienia dobry smartfon. Dobrze wykonany, niezawodny, z genialną baterią i jakością zdjęć, która – mimo ograniczeń sprzętowych – naprawdę robi wrażenie. Ale to nie sprzęt dla każdego.

Nie jest dla tych, którzy oczekują maksimum możliwości. Nie jest dla tych, którzy chcą pełnej kontroli nad swoim urządzeniem. Jest dla tych, którzy wiedzą, czego chcą – i dla których kompromisy Apple’a są akceptowalne. A jeśli do nich należysz – trudno będzie Ci się z niego nie cieszyć.