Szukasz taniego smartfona z szybkim ładowaniem i ładowaniem bezprzewodowym? To w takim razie Infinix NOTE 40 jest dla Ciebie! Ten nowy gracz na polskim rynku czaruje dobrym AMOLED 120 Hz, procesorem z wysoką kulturą pracy i bogatym zestawem akcesoriów. Decydując się na zakup, nie tylko otrzymasz ładowarkę indukcyjną, ale też ochronne etui MagKit. Oto test Infinix NOTE 40 bez tajemnic.

Moja przygoda z Infinix NOTE 40 trwała blisko miesiąc. Podczas tego czasu poznałem słabe i mocne strony urządzenia. Muszę przyznać, że nasz bohater wywarł na mnie ogromne wrażenie i jestem nim zachwycony. O ile Infinix jest całkiem nowym graczem na rynku w Polsce, o tyle mocno przebija się w segmencie tanich telefonów.

Producent stawia na szybkie ładowanie, ale co ważniejsze na ładowanie bezprzewodowe. Tym razem nie jest inaczej. Bohater wpisu w kwocie niespełna 1100 zł oferuje ładowanie indukcyjne. To wciąż jest rzadkością w tak niskiej cenie, bo modeli z takową funkcją można policzyć na palcach jednej ręki.

Gdyby tego było mało, to w zestawie z telefonem znajdziesz odpowiednie ładowarki (sztuk dwie). Wciąż mało? To, co powiesz na dodatkowe etui MagKit, które spełnia swoją funkcję znakomicie. Żeby jednak nie było tak kolorowo, znalazłem kilka minusów. Nie ma ich wiele, więc nie przedłużając, zapraszam Cię do testu Infinix NOTE 40.

Na koniec przypomnę jeszcze, że Polska premiera tego taniego telefonu miała miejsce pod koniec kwietnia 2024 roku. Mowa zatem o całkiem nowym smartfonie potrafiącym zaczarować możliwościami.

Specyfikacja i wyposażenie Infinix NOTE 40

• Procesor: MediaTek Helio G99 Ultra z układem graficznym Mali G57 MC2 + chip Infinix Cheetah X1,
• Pamięć: 8 GB RAM typu LPDDR4X z możliwością wirtualnego rozszerzenia o kolejne 8 GB i 256 GB pamięci typu UFS 2.2 bez możliwości rozszerzenia,
• Ekran: płaski i 10-bitowy AMOLED z przekątną 6,78″, odświeżaniem 120 Hz, rozdzielczością Full HD+ i jasnością do 1300 nitów,
• Bateria: 5000 mAh z ładowaniem przewodowym 45 W, ładowaniem bezprzewodowym 20 W i ładowaniem zwrotnym oraz odpowiednimi ładowarkami w zestawie,
• System: Android 14 z nakładką XOS 14,
• Aparat z tyłu: jednostka główna z matrycą 108 MP, fizycznym rozmiarem 1/1.52″, przysłoną f/1.89 i 3-krotnym zoomem bezstratnym (bez OIS) + pomocniczy obiektyw 2 MP + czujnik AI,
• Aparat z przodu: kamerka selfie z matrycą 32 MP z przysłoną f/2.2,
• Łączność i inne: 4G, NFC, Wi-Fi 5, Bluetooth 5.2, USB typu C, Dual SIM oraz głośniki stereo JBL,
• Wymiary: 164,13 mm x 74,53 mm x 7,75 mm oraz waga 190 g.

Stonowany wygląd ma prawo się podobać

Plecki posiadają dużą wyspę aparatów w kształcie prostokąta. Umiejscowiono w nim dwa wystające pierścienie, w których mieszczą się dwa stosowne aparaty. Ostatni z czujników nie wystaje ponad obrys modułu. Istnieje jeszcze dioda doświetlająca (Infinix Active Halo), służąca równocześnie do informacji o przychodzących połączeniach czy wiadomościach i jest konfigurowalna. Może np. pulsować. To naprawdę ciekawy bajer. Należy się za niego malutki plusik.

Tylny panel nie zbiera śladów ani kurzu, jest śliski, ale nie zanadto. Z kolei moduł aparatu lubi odciski. Podobnie jak ramka, która jest co chwile zabrudzona lub widnieją na niej miejsca palcowania. Bryła nie posiada zaobleń, a jedynie wyjątkowo delikatne przejścia.

Na górnej krawędzi znajduje się jedna z kratek głośników JBL oraz mikrofon. Dolna krawędź posiada większą kratkę głośnika, USB typu C i slot na Dual SIM (bez slotu na kartę microSD). Lewy brzeg urządzenia nie został zagospodarowany w żaden sposób. Po przeciwnej stronie znajduje się przycisk głośności i blokady. Są wyczuwalne, ale mogę im zarzucić płytkość. Nie utrudnia to korzystania z nich.

W zestawie z telefon otrzymujemy bogaty zestaw akcesoriów:

• Ładowarkę przewodową (45 W) i bezprzewodową (15 W),
• Kiepskiej jakości słuchawki (ale są),
• Odpowiedni przewód USB typu C,
• Etui ochronne z funkcją MagKit,
• Szkło ochronne do samodzielnego naklejenia.

Polecam korzystać z dołączonego pokrowca. Dzięki niemu korzystanie z funkcji Qi jest bezproblemowe i zawsze trafne. W innym przypadku może się okazać, że tak naprawdę się nie wcelowałeś i Infinix NOTE 40 nie jest ładowany. Zdarzyło mi się to kilkukrotnie, więc problem nie jest jednostkowy.

Na wyposażeniu zabrakło złącza audio jack 3.5 mm, nad czym ubolewam. Jako fan muzyki po kablu szczególnie zwracam na to uwagę. Mimo wszystko większość producentów z premedytacją obecnie zapomina o tym porcie.

Na temat konstrukcji z certyfikatem IP54 mogę powiedzieć, że jest spasowana, nie trzeszczy i jest solidna. Jej grubość wynosi 7,75 mm i pewnie leży w dłoni.

Bateria to najważniejszy komponent Infinix NOTE 40

Na początku zaznaczę, że nie jest pozbawiona wad. Dla porównania przypomnę test TECNO SPARK 20 Pro+, a na końcu wytłumaczę, o co chodzi. Nasz bohater wpisu, czyli Infinix NOTE 40 posiada standardowe ładowanie o mocy 45 W, ładowanie bezprzewodowe o mocy 20 W i ładowanie zwrotne. Przewidziano aż 1600 cykli żywotności.

W przypadku przewodowego czerpanie energii telefon ładuje się około:

• 5-minutowe ładowanie przekłada się na 12% baterii,
• 10-minutowe ładowanie przekłada się na 21% baterii,
• 15-minutowe ładowanie przekłada się na 30% baterii,
• 30-minutowe ładowanie przekłada się na 55% baterii,
• 45-minutowe ładowanie przekłada się na 80% baterii,
• 60-minutowe ładowanie przekłada się na 97% baterii,
• 70-minutowe (czasem ciut mniej) ładowanie przekłada się na 100% stanu baterii.

Jak sprawuje się ładowanie indukcyjne? W przybliżeniu wygląda to mniej więcej tak:

• 5-minutowe ładowanie przekłada się na 4% baterii,
• 10-minutowe ładowanie przekłada się na 9% baterii,
• 15-minutowe ładowanie przekłada się na 14% baterii,
• 30-minutowe ładowanie przekłada się na 30% baterii,
• 45-minutowe ładowanie przekłada się na 45% baterii,
• 60-minutowe ładowanie przekłada się na 55% baterii,
• 120-minutowe (czasem ciut więcej) ładowanie przekłada się na 100% stanu baterii.

System mocno podpowiada w kwestii zarządzania energią. Nie jest to jedyny pomocnik w sprawnym operowaniu cennymi procentami. Producent wyposażył telefon w układ Infinix Cheetah X1, troszczący się o akumulator oraz w Bypass Charging 2.0. Funkcja ładowania obejściowego pozwala na zasilanie płyty głównej z pominięciem ogniwa w momencie, kiedy telefon korzysta z zasilacza. Zapobiega to przegrzewaniu się smartfona.

Wszystko fajnie, ale ile model potrafi wytrzymać na jednym ładowaniu? Wszystko zależy od intensywności użytkowania. Najszybciej Infinix NOTE 40 udało mi się rozładować po 11.5 godzinach ciągłego korzystania z wyczerpujących benchmarków na przemian z odtwarzaniem wideo i graniem w gry. Ciągłe odtwarzanie filmików na YouTube przy pełnej jasności wynosi około 14 godzin. Jednakże przeciętny czas pracy wynosi około dwóch dób.

Z pewnością mniej wymagający ManiaCy będą mogli pobić mój rekord, bo z racji testów nie oszczędzałem naszego bohatera. Aby tego dokonać, można posiłkować się trybem oszczędzenia lub ultraoszczędzania baterii. Dygresja związana z przytoczonym kolegą jest taka, że tamten z mocą 33 W ładuje się w zasadzie tak samo. Minutowe zbieżności (jedynie przy wyższych %) to za mało przy 12 W różnicy.

Ekran Infinix NOTE 40 także zasługuje na wyróżnienie

Osobiście jestem fanem płaskich wyświetlaczy i taki znajdziesz na przodzie. Wypełnia 94% frontu. Infinix NOTE 40 posiada przekątna 6,78″, odświeżanie 120 Hz (można też ustawić 60 Hz lub płynne przechodzenie między wartościami), rozdzielczość Full HD+, a pik jasności wynosi 1300 nitów. Ponadto panel jest 10-bitowy, posiada ściemnianie PWM 2160 Hz, certyfikat Low Blue LightTÜV Rheinland i funkcję Always on Display.

Nie ma żadnych problemów rozczytać treści w pełnym słońcu, choć ciut większa jasność byłaby pożądaną. Szkiełka chroni niewiadomej generacji Corning Gorilla Glass. Mogę o nim napisać, że sprawdza się dobrze i podczas obcowania z telefonem nie zdążyłem zarysować wyświetlacza.

Muszę się jednak przyczepić do AoD. Podniesienie telefonu nie skutkuje włączeniem maksymalnej jasności. O ile nie przeszkadza to w pomieszczaniach, o tyle na zewnątrz już tak. Czy dostrzegłem więcej minusów ekranu? W zasadzie nie. Ustawienia pozwalają dopasować schemat i barwy kolorów, istnieje kilka tapet do wyboru, a konfigurowalność jest niezła (włącznie z Always on Display).

Żywe kolory, dobra responsywność, brak przypadkowych kliknięć. Wszystko działa, jak należy. Nawet czytnik linii papilarnych sprawuje się z należytą pieczołowitością. Nie jest to liga flagowców, ale nie mogę mu zarzucić nic konkretnego. Działa sprawnie i szybko, choć czasem nie radzi sobie z zabrudzonym palcem.

System, łączność i komunikacja

Telefon bazowo uruchamia się na interfejsie XOS 14, bazującym na Androidzie 14. Firma dopiero raczkuje na naszym rynku, więc nieznane są perspektywy aktualizacyjne. Skrzętnie to ukrywają, dlatego nie wiadomo, ile czasu będzie wspierany Infinix NOTE 40. To jest mój największy zarzut do systemu.

Nie dostrzegłem większych baboli językowych. Wygląd nakładki określiłbym jako połączenie wszystkich znanych mi oprogramowań z Chin. Łączy w sobie trochę MIUI oraz realme UI i innych tego typu podobnych wynalazków. Mógłbym się do tego przyzwyczaić na dłuższą metę, bo mimo wszystko jest przejrzyście, intuicyjnie i każdy sobie z tym poradzi.

Pojawiło się kilka nadprogramowych aplikacji, ale ich nadmiar nie przytłacza. Nie są jakoś wybitne, ale licznik kroków i czyszczenie RAM’u z tła to fajna opcja. Często z tego korzystałem, więc wśród bloatware’u znajdzie się też coś przydatnego. Puryści pewnie będą obrażeni, ale co mi tam 🙂

Łączność z innymi urządzeniami za pomocą WiFi lub Bluetooth była bardzo dobra. Komunikacja NFC oraz 4G również. Przypominam, że na wyposażeniu brakuje modemu 5G. Procesor nie obsługuje takiej technologii, ale ma to swoje plusy. Znacząco wydłuża to czas pracy na baterii i nie trzeba tego wyłączać ręcznie.

Rozmowy były klarowne, a mikrofony dobrze zbierają dźwięk. Niestety, głośniki sygnowane firmą JBL mnie zawiodły. Znana z basów marka tym razem „nie doniosła”. Zwiększająca sie głośność przetworników, pogarsza jakość. Słyszłem znacznie lepsze głośniki w przewidzianym segmencie cenowym.

Wydajność i możliwości Infinix Note 40

Pod maską pracuje MediaTek Helio G99 Ultimate. Budują go dwa klastry, a konkretnie dwa rdzenie Cortex-A76 z taktowaniem 2.2 GHz oraz sześć rdzeni Cortex-A55 z częstotliwością zegara 2.0 GHz. Jednostka główna współpracuje z układem graficznym Mali-G57 MC2. Wielozadaniowość prowadzi 8 GB RAM typu LPDDR4X z możliwością wirtualnego rozszerzenia o kolejne 8 GB. Pamięci na dane przewidziano 256 GB typu UFS 2.2 bez możliwości rozszerzenia.

Niech nie zwiedzie Cie wirtualna pamięć operacyjna. Nie ma najmniejszego wpływu na osiągane wyniki w testach. Sprawdzałem to kilkukrotnie, a rezultaty niejednokrotnie były niższe. Ma to związek z ogólną rozbieżnością punktową, ale wniosek z tego płynie jeden. Wirtualny RAM w żaden spsoób nie przyśpiesza działania telefonu.

Podstawowe gry sprawują się przyjemnie, natomiast bardziej rozbudowane z dużą ilością przeciwników i dużą szczegółowością gorzej. Rozgrywka w Diablo Immortal jest znośna, choć możesz zapomnieć o najwyższych, a nawet wysokich ustawieniach. Rozgrywka w League of Legedns TFT nie sprawiała większych czkawek wydajnościowych. „Ubijanie aplikacji w tle” to marginalny problem.

Infinix Note 40 jest chłodny zarówno podczas korzystania z obciążających benchmarków, jak i podczas ładowania. Temperatury obudowy nie przekraczały 36° C, czyli były więcej niż odpowiednie. Znacznie droższe smartfony mogłyby się również uczyć wybitnej kultury pracy. Procesor tajwańskiego przedsiębiorstwa jest w tym mistrzem.

Wyniki w poszczególnych benchmarkach:

• AnTuTu (V10.2.5): 439 030 pkt,
• Geekbench (6.2.2): 739 pkt w teście jednego rdzenia i 2022 pkt w teście wielordzeniowym,
• Wild Life: 1312 pkt,
• Wild Life Extreme: 373 pkt,
• Wild Life Stress Test: 1352 pkt,
• Wild Life Extreme Strees Test: 377 pkt,
• Sling Shot: 3691 pkt,
• Sling Shot Exreme: 2762 pkt,
• CPDT średni wynik z 5 pomiarów: Sekw. zapis to 404,24 MB/s, Sekw. odczyt to 722,12 MB/s, Losowy zapis to 35,08 MB/s, Losowy odczyt to 25,00 MB/s, Kopia pamięci to 5,02 GB/s.

Czy zaplecze fotograficzne daje radę?

Optykę prowadzi jednostka główna z matrycą 108 MP, fizycznym rozmiarem 1/1.52″, przysłoną f/1.89 i 3-krotnym zoomem bezstratnym (przynajmniej według producenta). Wspomaga go zapychacz 2 MP, o którym radzę od razu zapomnieć, a także czujnik AI. Wyposażenia fotograficznego na pewno nie można nazwać bogatym. Optyczna stabilizacja obrazu (OIS) jest niedostępna.

Fotografia nie jest mocną stroną Infinix NOTE 40. Nie wyklucza to jednak możliwości zrobienia całkiem dobrego zdjęcia. Muszą być jednak spełnione pewne okoliczności: nie może być za dużo i nie może być za mało światła. Jeżeli uda Ci się stworzyć takie warunki, to istnieje szansa, że będziesz zadowolony. Jednak nawet wtedy kolory są przesycone. Traci na tym szczegółowość, a widać to na przykładzie zieleni.

W przypadku naszego bohatera występuje problem niełapania ostrości. Trzeba mieć do tego rękę, bo smartfon nie zrozumiesam od siebie, ktory obiekt ma być na pierwszym planie. Zauważyłem też trudności z trybem portretowym. Wygląda na to, że nie działa w prawidłowy sposób, co zapewne zażegnają przyszłe aktualizacje. O ile takowe się pojawią.

This slideshow requires JavaScript.

O nocnym trybie nocnym mogę powiedzieć, że istnieje. Dalszy opis jest zbędny, bo bez dobrego źródła światła pojawią się spore szumy, nieostrości, a samo zdjęcia tracą na szczegółowości. Oczekiwaniu wybitnych możliwości od algorytmów, które kumulują dane w celu doświetlenia ciemniejszych miejsc, skończy się fiaskiem. Być może nie jestem najlepszym forografem, ale większość zjadaczy chleba zapewne też nie.

This slideshow requires JavaScript.

Żeby nie bylo tak gorzko, to pochwalę kamerkę selfie. Jest przyjemna i dobrze radzi sobie z większością kadrów. Wystawiłbym jej solidną czwórkę w sześcio stopniowej skali. A może nawet cztery+?

Pozostaje kwestia nagrywania. Najwyższa oferowana rozdzielczość to 2K przy zachowaniu 30 kl./s. Kolejne tryby to: 1080p z 60 kl./s, 1080p z 30 kl./s, 720p z 30 kl./s. Aby wykonać akceptowalne wideo, trzeba pewnie trzymać telefon. Brak OIS daje się we znaki, co skutkuje szarpnięciami.

Podsumowanie | Warto kupić Infinix NOTE 40?

Moim zdaniem warto, ale z uwzględnieniem jednego warunku. Chcesz kupić tani telefon z dobrym aparatem? To w takim razie Infinix NOTE 40 nie jest stworzony dla Ciebie. Pomijając ten aspekt, jestem w stanie go polecić każdemu. Przede wszystkim to jeden z najtańszych smartfon dostępny na polskim rynku z ładowaniem bezprzewodowym! Gratisowa ładowarka, a w zasadzie dwie, to kolejny argument przemawiający za zakupem

Najważniejsza jest jednak świetna bateria. Infinix NOTE 40 potrafi bardzo dlugo wytrzymać na jednym ładowaniu. Zapowiedź długiej żywotności akumulatora jedynie potęguje moje przeświadczenie o wyższości tego podzespołu. Dołóżmy do tego bezproblemową komunikację wraz z bardzo dobrym ekranem AMOLED 120 Hz i nic więcej mi nie potrzeba do szczęścia.

To jeszcze nie koniec mocnych stron. Procesor nie jest najszybszy, natomiast cechuje się wysoką stabilnośćią i kulturą pracy. Duża ilość pamięci także przemawia za konfiguracją. Znalazł się nawet standard wodoszczelności w klasie certyfikatu IP54.

Wszystkim domorosłym influencerom nie spodoba się kiepska optyka. Z całą pewnością znajdziesz lepsze smartfony za 1100 zl]ł z większymi możliwościami fotograficznymi. Chciałbym jednak postawić pytanie, czy naprawdę tego oczekuje się od tanich telefonów? Moim zdaniem nie. Dlatego wystawiam redakcyjne wyróżnienie i biorę za to pełną odpowiedzialność. Infinix NOTE 40 to zakup godny uwagi.